Verzekeringen, saai? 

Na een tijd merkte ik dat het verzekeringsvak niet goed voelde. Ik ging vervolgens bij een volmacht werken en bij assurantietussenpersonen, maar kon mijn draai niet helemaal vinden. Ik haalde wel veel voldoening uit het werk doordat ik mensen kon helpen. Ik merkte alleen dat het verzekeringsvak an sich niet mijn ding was. Ik hakte de knoop door het verzekeringsvak te verlaten. Een lastig moment, want ik werkte al 20 jaar in de verzekeringen.

In ene iets anders doen, na zoveel jaar dat was een grote stap. Zeker omdat ik het werk deed wat mijn vader ook deed. Nu nam ik afscheid van wat ik altijd had gedaan. Ik ging op onderzoek uit wat bij mij past. Ik koos voor een studie marketing en communicatie. Ik merkte al snel dat ik het heel erg leuk vond om te doen. Dat uitte zich ook in mijn prestaties. In het verzekeringsvak was ik altijd aan het zwoegen. Ik haalde met moeite een voldoende. Nu ik marketingcommunicatie studeerde, was ik een van de betere van de klas. 

Wat ik wel moeilijk vond, is dat ik weinig tijd had voor andere dingen met het gezin en drie kinderen. Ik werkte tijdens mijn studie ook nog 32 uur in loondienst in de verzekeringen. Daarnaast nog 20 à 30 uren werken aan je studie vergt veel zelfdiscipline en doorzettingsvermogen. Sommigen verklaarden mij voor gek met een drukke baan en nog drie jonge kinderen (mijn jongste was net 1 jaar). Ik bekeek het van de positieve kant, wat is nou vier jaar op een heel mensenleven?